» Recenzje » Uga Buga

Uga Buga


wersja do druku

Z wizytą u Flinstone'ów

Redakcja: lemon
Ilustracje: Joanna 'Senthe' Falkowska

Uga Buga
Wydawnictwo Rebel.pl znane jest z różnorodnego repertuaru, w którym znajdziemy zarówno poważne gry dla zaawansowanych graczy, jak i proste tytuły dla całej rodziny. Nie ustając w popularyzacji planszówek jako formy grupowej rozrywki, obdarowało nas kolejną z gier imprezowych, pierwotnie wydanych przez Cocktail Games. Zobaczmy, jak sprawdza się ona w rozkręcaniu towarzystwa. Podobnie jak Palce w pralce czy Szał ciał, również Uga Buga składa się wyłącznie z zestawu kwadratowych kart, schludnie zamkniętych w metalowej puszce. Instrukcja również wydrukowana jest na kilku z nich. Jakość kart także nie odbiega od innych pozycji – są grube i powinny wytrzymać nawet przypadkowe zalanie. Niewątpliwie niewielkie rozmiary pozwalają na zabranie gry ze sobą praktycznie wszędzie, z drugiej strony miło by było, gdyby puszki z grami Cocktail Games przestały otwierać się w plecaku. Może jakiś zatrzask rozwiązałby sprawę? Teraz niestety pudełko trzeba dodatkowo zabezpieczać gumką, co jest raczej nieładne i niewygodne.
Co do samych kart, to zawierają one tylko uproszczone grafiki zwierząt, ogniska itp. z sylabami oraz kilka grafik gestów. Nic powalającego, ale należy pochwalić przejrzystość designu i przyjemną kolorystykę. Jak to bywa w grach imprezowych, także tutaj gracze są zmuszeni do wykonywania nierzadko kompromitujących czynności. W Uga Buga wcielimy się w naszych drogich przodków jaskiniowców, porozumiewających się między sobą pojedynczymi sylabami i nieskomplikowanymi gestami. Do dobrej zabawy niezbędne będzie pokrzykiwanie z zaangażowaniem, pokazywanie się nawzajem palcami czy walenie pięścią w stół. Z tym faktem wiąże się pewna trudność – sporo osób wcale nie ma ochoty na "tracenie godności w pięć minut" i bardzo trudno je namówić na rozluźniającą partyjkę Uga Buga. W takiej sytuacji pomocne mogą być jedynie procenty lub zmiana towarzystwa.
Kiedy namówimy już potencjalnych graczy na przeobrażenie się w graczy rzeczywistych, nieuchronnie następuje etap tłumaczenia im zasad gry. Nie trwa on długo. Każdy powinien otrzymać trzy karty, których będzie próbował się pozbyć. Kładziemy także początkową kartę pośrodku stołu. Pierwszy gracz dokłada swoją kartę, odczytuje ciąg sylab lub powtarza gesty – najpierw początkowy, potem ten ze swojej karty – dodaje na końcu ciągu dumne "HA!" i wskazuje palcem następną osobę, której zadaniem będzie dołożenie własnej karty, powtórzenie całego ciągu od początku i wskazanie następnej osoby. Runda trwa do momentu, aż ktoś się pomyli. Grupa jaskiniowców wyśmiewa nieszczęśnika niewybrednym "UUUUUU!" i przydziela mu karty ze środka stołu jako karne punkty. Drugie możliwe zakończenie rundy następuje, gdy ktoś pozbędzie się wszystkich trzech kart – wykrzykuje wtedy "UGA BUGA!" i rozdaje wszystkie swoje punkty karne. Następnie należy uzupełnić karty graczy do trzech u każdego i cały proces powtarza się aż do wyczerpania talii.
Zapamiętywanie całego ciągu sylab rzeczywiście przedstawia pewne trudności, tym bardziej, że przerywają nam ciągłe wybuchy śmiechu na widok przekomicznych zmagań innych osób z językiem jaskiniowców. Najmniejsze rozkojarzenie może się skończyć otrzymaniem karnych punktów. Grafiki na kartach, powiązane z konkretnymi sylabami, ułatwiają grę wzrokowcom. Problem mogą mieć jedynie osoby o rzeczywiście słabej pamięci. Nie jest to jednak zbyt istotne, gdyż walka o zwycięstwo schodzi tu na drugi plan, a głównym celem staje się dobra zabawa. Tej znajdziemy co niemiara. I tym razem Cocktail Games okazało się wyznacznikiem jakości, jeśli chodzi o gry imprezowe, nie pozwalając się nudzić przy swojej produkcji. Szkoda, że tylko nielicznym.
Plusy:
  • jakość wydania
  • przejrzysty design kart
  • świetna zabawa w udawanie jaskiniowców
Minusy:
  • trudno przekonać kogokolwiek do tracenia godności
  • wymaga sporego skupienia na grze
Dziękujemy wydawnictwu REBEL.pl za udostępnienie egzemplarza gry do recenzji.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę
7.5
Ocena recenzenta
7.75
Ocena użytkowników
Średnia z 4 głosów
-
Twoja ocena
Mają na liście życzeń: 1
Mają w kolekcji: 0
Obecnie grają: 0

Dodaj do swojej listy:
lista życzeń
kolekcja
obecnie gram
Tytuł: Uga Buga
Typ gry: imprezowa
Projektant: Bony le Ludonaute, Daniel Quodbach
Ilustracje: Bony le Ludonaute
Wydawca oryginału: Cocktail Games
Data wydania oryginału: 2012
Wydawca polski: Rebel.pl
Liczba graczy: od 3 do 8
Wiek graczy: od 7 lat
Czas rozgrywki: ok. 20 min.
Cena: ok. 40 zł



Czytaj również

Hanabi
Gra w ciemno o fajerwerkach
- recenzja
PB3: Uga Buga vs Palce w Pralce
Planszowe boje - część 3.
Genesys: Krainy Terrinoth – Mniejsze zło
Pierwsze kroki wędrówek w mroku
- recenzja
Erpegowe polecajki 2023
Podręczniki pod choinkę
Gotyckie piekło na Wybrzeżu Mieczy
Przegląd polskiej linii wydawniczej D&D 5E
D&D: Xanathara przewodnik po wszystkim
Jest na czym zawiesić oko
- recenzja

Komentarze


AdamWaskiewicz
   
Ocena:
+1
Minusem jest także stosunkowo spora ilość kart specjalnych, które nie wymagają dodania do ciągu sylaby, tylko wykonania określonej czynności - uderzenia pięścią w stół, wywalenia języka, powtórzenia tekstu z poprzedniej karty - ale mi generalnie gra nie przypadła do gustu, więc jeden minus więcej nie robi różnicy.
19-04-2012 21:49
Aesandill
   
Ocena:
0
Przetestowałem, świetnie się gra. Dobra sprawa aby rozruszać imprezę, pod warunkiem że wszyscy nie są zbyt sztywni.
20-04-2012 13:27
earl
   
Ocena:
+1
Sztywność to akurat najmniej pożadana cecha we wszystkich grach towarzyskich.
20-04-2012 20:29
Gerard Heime
   
Ocena:
0
@Adam:
Spora ilość = 3? Bo ja więcej kart specjalnych nie pamiętam. Tyle samo jest np. w Jungle Speed.


Osobiście uważam, że Ugabuga to gra imprezowa, która nam siadła najbardziej, obok Prawa Dżungli. Może jeszcze Top-a-top może z nią konkurować, ale musiał bym więcej zagrać w grę Agnieszki, żeby się o tym przekonać.

Kurcze, sam namawiałem Nataniela w trakcie targów w Essen, by zaczęli ją dystrybuować, po tym jak zagraliśmy w lobby hotelowym :-)
23-04-2012 22:28
nataniel
   
Ocena:
+1
"trudno przekonać kogokolwiek do tracenia godności"? Niesamowite, ja pokazywałem tę grę już na kilku konwentach i w bardzo różnych towarzystwach i nigdy nie miałem trudności w przekonaniu kogokolwiek do rozgrywki :)
23-05-2012 19:21
Senthe
   
Ocena:
0
@nataniel
Na konwentach to wiadomo, jacy są ludzie, nie liczy się ;)
Próbowałam w różnych towarzystwach w różnym wieku (np. w klasie, na imprezie, z rodziną w wieku późnostudenckim) i trochę za często spotykałam się z reakcją "może jednak nie". Jasne, taka cecha party games, że bywają dziwne... i ta właśnie jest dziwna :). Niestety znacznie łatwiej przekonać kogoś do gry w Dobble czy Palców w Pralce. Stąd ostrzeżenie :)
23-05-2012 20:46

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.